آخه مگه از این دنیا چی می خوایم؟جز اینکه موهامون باهم سفید شه،جز اینکه عصرا دو تا چای قند پهلو بریزم بشینم کنارتو باهم خاطره ببافیم؟من از قدو بالای رشیدت بگم که حالا زیر بارِ زمونه یکم خم تر شده و تو از سرخ شدن گونه هام وقتی اولین بار بهم گفتی که دوسم داری!من مادربزرگ شاعره ی نوه هات باشم که وقتی عینکت باهات نیست برات شعر میخونه و تو همش عینکتو جا بذاری!من نگران نمک توی غذات باشمو تو نگران سر وقت بودن قرصای قلبم...نمیدونم شاید این همون عاقبتِ به خیریه که مامانم همیشه برامون آرزو میکرد شایدم تو خودت همون عاقبتِ خیر منی
ZibaMatn.IR