و می رسد روزی که بی هیچ دلبستگی همه و همه چیز را رها خواهم کرد
فضای مجازی را...
دوستانم را...
خانواده ام را . ..
نگرانی هایم را
حتی علاقه ام را جا خواهم گذاشت
باخیالی آسوده
کتاب هایم را
سیگار و فندکی که از دست فروش تاترشهر خریدم را
دوربین عکاسی ام را
و گلدان جانِ محبوبم را
لیوان و تی بگ هایم را
برخواهم داشت و بی خبر وقتی تیغه ی آفتاب مماس کوه است خواهم رفت...
اگرعشق ،عشق باشد خودش به دنبالم می آید و مرا بی نیازتر اما وابسته تر برمی گرداند...
ZibaMatn.IR
