به خواب هایم که تفأل می زنم
گوشه ی لبت تبخال می زند
اسلیمی های روسری ام خشک می شود
پاییز می رسد
و باد یلدا را می برد
کنار بلندترین خوابِ تو.
لباس های پاییزی ام را به شاخه ها گیره می زنم
باران که بگیرد چروک هایشان را گریه کرده اند
و به آفتابی که مایل است راضی شده اند.
گل های پَتو که خشک می شود، پاییز می رسد
خواب هایم را به شاخه ها گیره می زنم
صبح تمامِ شاخه ها تبخال می زنند...
ZibaMatn.IR