بعد از این، هرجا که اسم از ما دوتا می آورند
بی تفاوت! سرد! دور از هم! جدا می آورند...
می سپارم دست هایت را به دستِ زندگی
کوچه ها کمتر، کسی را سمت ما می آورند!
با هزاران قصه این مردم دل از ما می برند
بی فایی را ولی، بهتر به جا می آورند...
قدر بودن را نمی دانند! بعد از رفتنت،
وقت دلتنگی، عزا با صد چرا می آورند!
معرفت جایی ندارد در حریمِ قلب شان
روزِ تنهایی برایت ادعا می آورند!
بغض عاشق پینه بست از بی کسی، از خستگی
عشق را دیگر فقط در شعرها می آورند!
هر کجا دلتنگ بودی با هوای من، بیا!
چون که گاهی رفته ها، با خود صفا می آورند...
شاعر: سیامک عشقعلی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
