من به بوییدن سیبی خشنودم
و به عطر چای تازه دَم صبحگاهی
به جوانه های تازه جان گرفته ی کاکتوسهای پشت پنجره...
من شجاعم، نسبت به رؤیاهایی که هر دقیقه در دلم جوانه میزند.
من هرروز آفتاب را تا ته استکان آسمان مینوشم و کودکانه به بوسه های نسیم میخندم.
در من تاریکی وجود ندارد؛
معجزه هرثانیه با نفسهای مادرم اتفاق می افتد.
من خوشی را در اتفاقات کوچک میدُزدَم؛
و به زیبایی هایی فکر میکنم که هنوز در اطرافم وجود دارند.
برایم مهم نیست چندبار در روز قلبم مچاله میشود یا از احساس خفقان به نهایت درماندگی میرسم.
در من همیشه امیدی نفس میکشد.
این مَن، دانسته است،
فرصت زندگی، بسیار کوتاه تر از اندوه های ماست.
من میدانم
در اطراف من خدایی هست
در اطراف تو خدایی هست
در اطراف ما خدایی هست...که نجاتمان میدهد🌱
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
