100 متن کوتاه گل ۱۴۰۳ جدید 2025

رویا‌ های‌ گرداوری‌ شده‌ ی‌
گُل‌ را‌
به‌ کندو‌ می‌ برند‌
زنبورهای‌ عسل‌

من خانه ام را پر از رنگ می کنم
پُر از عطرِ زندگی
گل می خرم
نان گرم می کنم
شعر می نویسم
و باور می کنم کلام فروغ را :
زندگی، یعنی همین بهانه های کوچک خوشبختی...

قلب مانند گل است
فقط در زمان درستش باز میشود...

گل در بر و مِی در کف و معشوق به کام است
سُلطان جهانم به چنین روز غلام است
گو شمع میارید دراین جمع که امشب
در مجلس ما ماهِ رُخ دوست تمام است

گُل از پیراهنت چینم که زلف شب بیارایم
چراغ از خنده‌ات گیرم که راه صبح بگشایم

هیچ گل سرخی بی خار نیست، ولی خارهای بی‌گل فراوانند.

با تو
گل می دهم و ناز بهار را نمی کشم

می نوش که عمر جاودانی اینست

خود حاصلت از دور جوانی اینست


هنگام گل و باده و یاران سرمست

خوش باش دمی که زندگانی اینست

شب نگردد روشن از وصف چراغ

نام فروردین نیارد گل به باغ

گل نسبتى ندارد با روى دلفریبت
تو در میان گلها چون گل میانِ خاری

گر که غم لشگر برانگیزد که حالم بد کند
تا پرنده، تا که گل باشد به دنیا، خوشدلم

گل شوی در باغ عشقم ، باغبانت

می شوم

در کویر داغ و سوزان ، سایبانت

می شوم

آسمان آبی نیست قاصدک از غم و تاریکی خبر می آرد/ گوش داریدزمستان آمد موسم سردی و هنگامه ی بوران آمد آرزوها همه در خاک/فرو خفته و یخ می بندد...و جهانی که به من و به احساس و گل و غزل می خندد.

مهر که می آید، پاییز آغاز می شود برگ های درختان که شروع به ریزش می کنند، شکوفه های لبخند کودکان، یکی یکی گل می دهند

از کدام قطار جهان جا مانده ام
مدام فکر می کنم
یکی
توی یک ایستگاه دور افتاده
گل بدست
به انتظار من نشسته است!

گل یا پوچ
چه فرق می کند؟
یک طرف بازی که تو باشی
هر دو دستم پر است

به دل شمع زد،

--پروانه!

آن هنگام که دید،

گل را

از شاخه چیدند...





لیلا طیبی(رها)

ای که قلبی مهربان داری و لبخندی چو گل
روزگار و خانه و کاشانه ات لبریزِ گل

هیچکس ازکنار گل، دست خالی، برنمیگردد
گلابگیر به گلاب میرسد...کندو دار به عسل
نقاش به نقش...عکاس به عکس، بلبل به آواز
بیاییم همچون گل باشیم و چشمه خیر و نیکی

دستانم بوی گل می داد
مرا گرفتند...
به جرم چیدن گل
به کویر تبعیدم کردند
و یک نفر نگفت
شاید گلی کاشته باشد...

نشستی روبروی من ، نشستم روبروی تو
گل همیشگی من، سیرنشوم زبوی تو


شعر : وحدت حضرت زاده

گل سرخ دلم را جز در این تنگی نمیخواهی
چه غمگین است این عشق و رسیدن های بی حاصل

عاشقان، عاشقان
تازه به تازه از بهاران چه خبر ؟
از بهار، از گل و باغ و بوی باران، چه خبر؟
چه خبر از بهاران؟

_برشی از ترانه

صفای گل و برگ در دلی می روید که در پهنای خاکش شور شکفتن دارد
بهنوش ولیزاده

بوی عطرت که شنفتم

به لبم جان آمد

منم آن گل که نچیدی و

زمستان آمد...

میشه پروانه شد و روی هر گلی نشست
اما بهتره، مهربون شد و به هر *دلی* نشست

گل می رود از بستان بلبل ز چه خاموشی
وقت است که دل زین غم بخراشی و بخروشی

جایی نیست که زندگی باشد و عشق نباشد. در استکان‌های چای، در گلدان، در انتظار گل. آنجا که از عشق خبری نیست از زندگی هم نیست.

خدا وسط غم هات یه گل می کاره
مطمئن باش