صبحِ بی تو ، مثِ سالِ بی بهاره ،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،، مث اون جمعه غروبا ، غم و دلتنگی میاره
مث یه مادرِ خسته ، که تو باغچه گل میکاره ،،،،،،،،،،،، تا که روزی بیاد و با خودش شادی بیاره
مث یه سواره رَسته، که جلوش پُلا شکسته ،،،،،،،،،،، ولی باز امیدو داره ، که به دل داره یه چاره
که نمیشه ریسمونایه ، تابِِ عشقش پاره پاره
یا همون بادبودنِ کشتی ، که به آسمون سواره ،،،،،،، یه وَرش دِلگیره دریا و تَنِش اسیره باده
شایدم یه پاسبونه ،،،،،،، که می خواد ، شب رو بمونه
اگه که یه پاسبونه ،،،،،،،،، پس چرا نداره خونه
آره این غم ، پاسبونه ،،،،،،،، خونشم عمره گرونه
( صامد )
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
اشعار صامد