فردای عشق
دیده بودم چهره ات را در تب زیبای عشق
لابه لای خلسه ای در پرده ی رویای عشق
تو سراسر جلوه بودی مثل قرص آفتاب
من ولی...غرق توهم غرق واویلای عشق
بعد از آن روزی که با آلاله ها کِل می زدی
چشمه بوی پونه می ریزد به زیر پای عشق
می تراود رشته رشته پرتو خورشید را
تا نیافتد یک نفس از جوشش فردای عشق
ای که چشمت آبی صد آسمان باور است
طره ات صد کهکشان زلف ناپیدای عشق
ما و این دلدادگی در گوشه ی درد و جنون
جا ندارد عقل اگر در ساحت والای عشق
همره بادیم و همراز نسیم و اشک و آه
تا چه باشد همتی از جانب لیلای عشق
آنقَدَر می دانم از اندیشه ی بی حاصلم
می رسم روزی اگر یاری نماید نای عشق
◇◇◇
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
