من بی واژه تو را سرودم مادر.
جایی که تو نفس میکشی،
جایی که ردپاهایت را میگذاری،
هیچ کویری خشک نمی ماند.
هیچ ابری بدون گریه نمیبارد.
از روح به جان به من نزدیک تری.
حس زیبایِ نگاهت،
بوی عطرِ خوشِ گوشه ی لبانت،
انگیزه ای برایِ راه رفتن بر روی سختی ها ایجاد میکند..
هرجا اسمت را نوشتم،
به هر سمت موهایت را شانه زدی،
به هر سو انگشتانت را تکان دادی،
امید در دلم جوانه زد...
"قشنگ ترین هدیه خدا دوستت دارم"❤
ZibaMatn.IR
