تو یک اردیبهشت سبز و من خورشید مردادم

که از شوقت بهاری ام ، من از شوق تو خردادم

قفس ها را رها کردم که روی شانه ات باشم

که روی شانه ات یک لانه دارم ، گرچه آزادم

پریدم سمت ساحل تا نبینم از تو دورم باز

اگر در تُنگ دستان تو باشم بی هوا شادم

پر از توفان و آشوبم شبیه زوزه ی بهمن

نمی آید به سمتت از همین جا سوز فریادم ؟

مرا از شاخه ام کندی و یلدا بی ثمرتر شد

اناری خون جگر بودم که از دستانت افتادم
ZibaMatn.IR