من تنهابزرگ شدم، تنهاتلاش کردم وتنها رشد کردم، وقتی زمین خوردم کسی نبود که تکیه گاهم بشه ولی تاچشم کار میکرد و گوش میشنید دورم پر بود از صدای خنده های پر تمسخر، من خودم دست خودمو گرفتم، نا امیدیو تکوندم و رفتم جلو، من آدم روزای تنهاییم، تمام کسایی که با تمسخر گفتن حتما موفق میشی، الان محکوم به تشویق منن، من بلدنیسم بقیرو پله کنم برا رسیدن به هدفام، من زمانی قوی شدم که فهمیدم به کسی جز خودم محتاج نیستم .
سایه ماه
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
