بیو تنهایی
زیبا متن: مرجع متن های زیبا و جملات بیو تنهایی
چه سخت است؛
وقتی مجبوری:
حجمِ فریادت را،
قورت دهی؛
و در تنهاییِ محض،
بغض باران‌زده را،
نفس بکشی!
چه سخت می‌گیرد زندگی،
بر چکاوکی؛
که او را توانی نیست؛
تا صداقت سینه‌اش را،
از حنجره‌ی پنجره،
پرواز دهد!
تنهایی،
چیزی نیست که بشود فریادش کرد؛
تنهایی،
یک حسّ تنهای درونی‌ست؛
احساسی‌ست ناب؛
تنهایی،
گاهی:
نهفته‌های یک انسان را،
آشکار می‌سازد...
بعد تو
فرو ریختم در خویش ،
آه
قد کشید
در حُرم دلتنگی غروب...
کدام کتاب را ورق زدی،
که پاره پاره های این دلم ،
به باد رفت .
خوش به حال قناری ،
که در قفس است ،
نه بی هم نفس...
وقتی،
به یاد تنهایی‌هایم می‌افتم،
دردی،
در ناکجای احساسم،
زاییدن می‌گیرد!
کاش، می‌گشت رها، از تبِ تنهایی خویش
لحظه‌های عطشِ پُرغمِ پنهانیِ من
شده ست خالی دریایِ پرتلاطمِ خورشید
به روی ساحلِ شب،مانده است نعشِ نهنگی
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۱۰/۱۰
تاریک، تاریک و تاریک تر می شود،
صدای پای وحشت می آید؛
هوا را نمی گویم
دل را می گویم
اگر فهمیده نشده باشد.
خودم را کنار می گذارم
نزدیک تمام شدن
تا هردو بزنیم
زیر یک چیزی
من... گریه
...
و تو،من...
....
....فیروزه سمیعی
شب
صدف ها
گوشه ی خوابِ دریا...
.....
....فیروزه سمیعی
🌒
انسان با سایه اش مى میرد
درخت با ریشه اش
پرنده با آسمانش
تو ولى بر پایى
همچون درخت هستى
سبز و زرد مى شوى
و باز بالایى
امیر برغشی
