کاجِ خشکیده در حسرت یک بارانم
عاقبت می شکند شاخ و تنم، می دانم

دلم افسانه پروانه شدن یادش رفت
پیله ای گم شده در گوشه توتستانم

هرکسی دید مرا گفت فقط نیمه پر...
غرق در نیمه خالی شده لیوانم

مثل یک ماه که در چنگ محاق افتاده
گرچه هستم ولی از چشم همه پنهانم

سرخی صورتم از سیلی این حادثه هاست
گلِ روییده در سینه قبرستانم
.................
راه من با تو یکی نیست برو، روزت خوش
زندگی، دست تو را من پس از این می خوانم

قول دادم که دل از خوب بدت بردارم
قول دادم و سر قول خودم نیز بمانم...
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
چند روزی مانده به آخرین تیک تاکِ زندگیم...