وازم لەڕەشیەکانی خەم هێنا
حەزمکرد ڕەنگی دڵخۆشی بیبنم...
مشتێک پێکەنینم بە چوارچێوەیەکی چۆڵدا هەڵواسی،
وێنەی دایکمی تیا دەچوو.
◇
خواستم که سیاهی های غم را دور کنم
و مشتاق دیدار روی خوشبختی،
مشتی لبخند، در قاب خالی، به دیوار آویزان کردم
شبیه عکس مادرم شد.
شعر: ایمان نریمان
برگردان: زانا کوردستانی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
