نه رمی ئه و ئامێزانه م بیرناچنه وه
که سۆزیان پێ به خشیم و رایان هێنام
تاریکی شه وم خۆشبوێ
ئه و شه وانه ی وێنه ی ئازیزانم
له نێو تاریکییه کی بێ
جوانی به ندکردو
به بێده نگی ئه و دڵۆپه
گه رمانه ی کوڵمیان ته ڕ ده کردم
هه ر له خۆم ده چوو
له که سی دی نا.
◇
آغوش گرم و مهربانت را هیچگاه فراموش نخواهم کرد،
که به من سرسبزی داد و راهنمایی ام کرد،
و تاریکای شب را بر من روشنا شد.
...
شب هایی هست که عکس عزیزانم را
در میان تاریکی به تماشا می نشینم و
بی صدا با قطرات گرم اشک، می شویم!
آری! آن شب ها هم، آغوشت برای من بود
نه شخص دیگری...
شعر: بیکس محمد قادر
ترجمه: زانا کوردستانی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
