نیستی لیلای من ! از غصه دلخون گشته ام

بی تو کنجِ غم اسیرم، بی تو محزون گشته ام

بی وفا ! رسمِ وفاداری نبود این رفتنت

ماهِ من پنهان شدی، مجنونِ مغبون گشته ام

گشته چون ویرانه ای کاشانه ی دل بعد تو

ای دریغا با غمت از خویش بیرون گشته ام

دل فَگارم ، تیره روزم ، قامتم همچون کمان

تا به جان آمد غمت چون لاله گلگون گشته ام

در شبِ من نیست دیگر ماهرویی همچو تو

آفِتابا ! در غروبت ، با تو مدفون گشته ام

زخمیِ مِضرابِ اندوهم ، نگاهم پر ز غم

از فراقت آه ! بی تابانه کارون گشته ام

ای سراپا عشق، ای مضمونِ لبخندِ بهار

بی تو بی معنا جهانم، نقطه ی نون  گشته ام


بادصبا
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
آوای باد صبا