اینجا با منی ،اینجا می گرید
آنجا با منی ، آنجا می گرید
هر آنجا بامنی ،هر آنجا می گرید
اینجا در انزوای تاریک تو
ابر در آسمان
ستاره در ماه
شب در شب می گرید
بگو ای دوست
بگو کیستی ...؟!
که در منزلگه من
درد و فغان ز تو می گرید
دیگر جوان نیستم
معشوق و عشاق هم نیستم
پیر و ناتوان هم نیستم
به راستی من کیستم
که تو با منی ،من می گرید
ای نا آشنا ،ای گل به گونه انداخته
ای که صدای تو
طنین زمزمه های فردای من است
اما من تو را نمی خوانم
آه تو را خمیازه می کشد
من از اعماق دریا
من از اشک بلورین شب های مِه آلود
پنجره های مسدود و تاریک
من از لحضه های ترک لبخند تو
لحضه های دست باد بر گیسوان تو
لحضه های گذرگاه شب جوانی ام می خوانم.
عزیزحسینی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
