متن احساس پاییزی

عصر پاییز، وقتِ آرامِ جهان است…
وقتی خورشید خسته، پشت شاخه‌های زرد پنهان می‌شود
و سایه‌ها روی زمین دراز می‌کشند،
گویی همه‌چیز می‌خواهد کمی استراحت کند؛
دلِ زمین، دلِ آسمان، و حتی دلِ آدم‌ها.

در عصر پاییز، هوا بوی چای تازه‌دم می‌دهد،
بوی بارانِ در راه، بوی پنجره‌ی نیمه‌باز و...

پاییز که می‌رسد، جهان آرام‌تر می‌شود…
انگار همه چیز در سکوتی باشکوه فرو می‌رود؛
درخت‌ها لباس‌های رنگی‌شان را می‌پوشند و باد، موهای خسته‌ی زمین را نوازش می‌کند.
هوا بوی خاک نم‌خورده می‌دهد، بوی چای تازه‌دم و پنجره‌ی نیمه‌باز،
بوی دلتنگی و حرف‌های نگفته.

پاییز فصلِ میانِ بودن و رفتن است....

دوست پاییزی من...
تو مثل برگی هستی که با هر افتادن، شعری در دل زمین می‌نویسد.
مثل بادی که خاطره‌ی کودکی را از لابه‌لای موهایم عبور می‌دهد.
تو آمدی با رنگ‌های نارنجی و طلایی،
با بوی خاکِ نم‌خورده و صدای دورِ زنگ مدرسه...

دوست پاییزی من،
تو هم‌راز غروب‌هایی هستی...