متن آرامش پاییزی

غروب در جنگل پاییزی، شبیه رؤیایی‌ست که آرام خاموش می‌شود…
خورشید آخرین پرتوهایش را از لابه‌لای شاخه‌های برهنه می‌فرستد،
و برگ‌ها در نور نارنجیِ غروب می‌درخشند،
انگار هرکدامشان شعله‌ی کوچکی از خورشید باشند که به زمین افتاده‌اند.

هوا بوی چوب خیس می‌دهد، بوی خاکِ نم‌خورده و سکوت.
باد آرام از...

عصر پاییز، وقتِ آرامِ جهان است…
وقتی خورشید خسته، پشت شاخه‌های زرد پنهان می‌شود
و سایه‌ها روی زمین دراز می‌کشند،
گویی همه‌چیز می‌خواهد کمی استراحت کند؛
دلِ زمین، دلِ آسمان، و حتی دلِ آدم‌ها.

در عصر پاییز، هوا بوی چای تازه‌دم می‌دهد،
بوی بارانِ در راه، بوی پنجره‌ی نیمه‌باز و...

باران‌های پاییزی، قصه‌گوترین باران‌های دنیا هستند؛
آرام می‌بارند، اما در دلشان هزار واژه‌ی بی‌صدا دارند.
هر قطره‌اش انگار یادآور خاطره‌ای‌ست که نمی‌خواهد فراموش شود.
و وقتی بوی باران در هوا می‌پیچد،
جهان برای لحظه‌ای نفس تازه می‌کشد.

پاییز، فصلی است برای اندیشیدن…
برای قدم زدن در خیابان‌های خیس،
برای نوشیدن...

پاییز که می‌رسد، جهان آرام‌تر می‌شود…
انگار همه چیز در سکوتی باشکوه فرو می‌رود؛
درخت‌ها لباس‌های رنگی‌شان را می‌پوشند و باد، موهای خسته‌ی زمین را نوازش می‌کند.
هوا بوی خاک نم‌خورده می‌دهد، بوی چای تازه‌دم و پنجره‌ی نیمه‌باز،
بوی دلتنگی و حرف‌های نگفته.

پاییز فصلِ میانِ بودن و رفتن است....

نفس عمیق بکش و چشمانت را ببند
آرامش طبیعت را احساس کن
اجازه بده آرامش در ذهنت جریان پیدا کند
بگذار زمزمه باد در گوش هایت بپیچد
در شب آرام پاییزی

پاییز،
هدیه‌ای‌ست از آسمان
برای دل‌هایی که خسته‌اند،
هدیه‌ای پیچیده در برگ‌های طلایی
و بوی خاک نم‌زده.

تابستان آرام از شاخه‌ها فرو ریخت،
و پاییز
با ردای زرینش
در آستانه‌ی جهان ایستاد…
چه دلپذیر است این تغییر،
انگار روح زمین تازه متولد می‌شود.

 پاییز آمده است
خورشید، مهربان‌تر از همیشه، مهرش را آرام روی گونه‌های گل‌های کاغذی می‌نشاند.
حلزون‌ها و پروانه‌ها با شیطنت شبنم‌ها، نقاشی‌های پنهان خود را بر برگ‌ها رقم می‌زنند.
نارنگی‌ها، سرشار از مهر انار، با دامن آذر دست در دست می‌رقصند،
و کودکانه‌ترین شادی‌های فصل را در هر گوشه می‌پاشند....

به پاییز عزیزم

باز اومدی...
با همون قدمای آروم، همون بوی خاک نم‌خورده، همون رنگای گرم و دل‌نشین.
اومدی که دوباره دلمو بریزی به هم،
که دوباره خاطره‌ها رو از ته دل بکشی بیرون،
که دوباره یادم بندازی چقدر دلتنگم.

یادمه بچه که بودم،
پاییز یعنی کیف نو، دفتر نو،...

شاهدخت پاییزیِ من...
تو آن سرودی هستی که از دل باران برمی‌خیزد
و بر شانه‌ی خسته‌ی زمین می‌نشیند.
در چشمانت
آفتاب نیمه‌ جانِ مهر
دوباره جان می‌گیرد،
و هر برگ،
به نام تو
پرپر می‌شود،
تا جهان رنگ بگیرد.

عاشقانه‌ی من،
مقدس‌تر از نیایش،
در سپیده‌ دمی سرد،
نام توست....