متن غروب پاییزی

غروب در جنگل پاییزی، شبیه رؤیایی‌ست که آرام خاموش می‌شود…
خورشید آخرین پرتوهایش را از لابه‌لای شاخه‌های برهنه می‌فرستد،
و برگ‌ها در نور نارنجیِ غروب می‌درخشند،
انگار هرکدامشان شعله‌ی کوچکی از خورشید باشند که به زمین افتاده‌اند.

هوا بوی چوب خیس می‌دهد، بوی خاکِ نم‌خورده و سکوت.
باد آرام از...

عصر پاییز، وقتِ آرامِ جهان است…
وقتی خورشید خسته، پشت شاخه‌های زرد پنهان می‌شود
و سایه‌ها روی زمین دراز می‌کشند،
گویی همه‌چیز می‌خواهد کمی استراحت کند؛
دلِ زمین، دلِ آسمان، و حتی دلِ آدم‌ها.

در عصر پاییز، هوا بوی چای تازه‌دم می‌دهد،
بوی بارانِ در راه، بوی پنجره‌ی نیمه‌باز و...

دوست پاییزی من...
تو مثل برگی هستی که با هر افتادن، شعری در دل زمین می‌نویسد.
مثل بادی که خاطره‌ی کودکی را از لابه‌لای موهایم عبور می‌دهد.
تو آمدی با رنگ‌های نارنجی و طلایی،
با بوی خاکِ نم‌خورده و صدای دورِ زنگ مدرسه...

دوست پاییزی من،
تو هم‌راز غروب‌هایی هستی...

لحظه به لحظه اش معجزه ای زیباست
خوشه خوشه طلا شدن برگهایش
نم نم بارانش و در پس آن عاشقانه‌هایی
که مست میشوند به هوای دو نفره
رنگین کمانش شوق عجیبی دارد
هستند کسانی که دلباخته ی غروبش شده اند
اما با اینهمه ، اغراق نیست که بگویم
ای مرد...