پنجشنبه , ۶ اردیبهشت ۱۴۰۳
ای آشنا دلم عجیب غمگین استکوله بارم غصه ودرد بسی سنگین استخواهم بگریزم زهمه ازخویشتن ننگین تن وجان جلا دهم به خون خویش کنم رنگین...
زندگی بنداست به یک نفسخوکنی می روی گوشه ی قفس درگیروداراین هوس عاقبت میرسی به جاده ی عبسبهاالدین داودپور...
زبان آدمی دوسرداردسری چونان نسیمی خوش به طنازی می آیدسوی توسردیگرچون نیشترمی ماندوفرومی رودبرجان خونین جگرمی کندترابهاالدین داودپور...
درخلوت خویشم وچشمانم به دراستشایدامشب چشم من وفرشتگان تراستبهاالدین داودپور...
غریو هلهله وشادیست درغدیر اینک امت رابرعلیست تقدیر علی برنبی وصی برحق سفیر ازعرش تافرش بانگ تکبیر الله اکبر الله اکبر آمدامام ومیرکبیرعلی آن فاتح دلهاشاه شهیرعالمی محوتماشای علی اسیرلبیک یاعلی لبیک یاعلی بهاالدین داودپور. بامداد...
این هوای بهاریبوی خزان برگ ریزمیدهدامروزبوی مرگی خونین دردل شب تک سواری افتاده ازاسببی جان روی زمین اهرمن دوش کرده کمین اززندگی خستهچشم فروبسته دل درهوای عروجبه تعجیل می کندخروج جان زتن آزادورهادرمدارزمان...بهاالدین داودپور...
میان کلبه ی خودباغچه ای دارمباچند درختبیدی خشکیدهتوتی پوسیدهوسیبی کرم خورده بیدراهربهار رنگی سبزبه تنش می کشمسیگاری دودمی کنموفضاراعوض می کنمردسیگار تامطبخ خانه می رسد...بهاالدین داودپور...
درانتهای جاده ای دردل شبسایه ی تب وآتش لبامانم رامی گیردتامرز دیوانگی وجنونمانده تنها یک وجببهاالدین داودپور. بامداد...
کاش میشد پرگشودکاش میشد تادری ازباغهارابرگشودکاش میشد شعرآزادی سرود کاش میشد راه رفت همراه رود کاش میشد چهره ی غم رازدودمی فرستم برتوای آرام جان روزی هزاران باردرودبهاالدین داودپور. بامداد...
زندگی با تمام سختی هاش می گذرد همچنان که خوشی های زودگذر هم طی می شود نه ازین ناامیدو نه به آن دلبسته. زندگی خستگی دارد.درد و رنج داردو اندکی شادی همه را با هم باید دید...عاقبت نیکبهاالدین داودپور...
ای گل زیبای وجود یاعلی ای قمروشمس وجود یاعلی ای شب وروزت به سجود یاعلی عالم همه بحرت به وجود یاعلی بهاالدین داودپور. بامداد...
یک سبدگلهدیه ای برآن دل پرمی فرستم اندرون قایقیبرروی دریایی پرازدرناگهان اشکی فروریزدزچشمی روی گونهمی خوردسرعکس یارم نقش بستهروی دریاگشته پیدا...بهاالدین داودپور. بامداد...
توچون گلی به گلستانویامهی به مهستان درفصل سرد زمستانمکن توشکوه زدوستان بیابه درگه مستان ببین شکوه حی هستان...بهاالدین داودپور...
