جمعه , ۷ اردیبهشت ۱۴۰۳
تو استادِ ضربه زدن به روحِ منی...
در زندگی زخمهایی هست که مثل خوره در انزوا روح را اهسته می خورد و می تراشد....
ای نیمه‌ی پنهان من! دوری ولی نزدیکبا روح خود تسخیر کن جسم شرورم را...
داروی شفابخش روح آدمی، فلسفه است....
من با تمام روح و تنم عاشق تو اَمامّاقسم به صاحبِ قرآن تو نیستی!...
چنان مردم از بعد دل کندنتکه روح من از خیر این تن گذشت...
