تو استادِ ضربه زدن به روحِ منی
در زندگی زخمهایی هست که مثل خوره در انزوا روح را اهسته می خورد و می تراشد.
ای نیمه‌ی پنهان من! دوری ولی نزدیک با روح خود تسخیر کن جسم شرورم را
داروی شفابخش روح آدمی، فلسفه است.
من با تمام روح و تنم عاشق تو اَم امّاقسم به صاحبِ قرآن تو نیستی!
چنان مردم از بعد دل کندنت که روح من از خیر این تن گذشت
