متن خاقانی

هیچ است وجود و زندگانی هم هیچ
وین خانه و فرش باستانی هم هیچ
از نسیه و نقد زندگانی، همه را
سرمایه جوانی است، جوانی هم هیچ

دردی است درد عشق که درمان پذیر نیست

آمد بهار و بخت که عشرت فزا شود
از هر طرف هزار گل فتح وا شود
گلشن شود نشیمن سلطان نوبهار
چون بهر شاه تخت مرصع بنا شود...

عشق مهمان دل است و جان و دل مهمان او

من دل و جان پیش مهمان درکشم هر صبح دم

آمد نفس صبح و سلامت نرسانید

بوی تو نیاورد و پیامت نرسانید

یا تو به دم صبح سلامی نسپردی

یا صبح‌دم از رشک سلامت نرسانید

بر دیدهٔ من خندی کاینجا ز چه می گرید
گریند بر آن دیده کاینجا نشود گریان

چه گوهری تو؛ که کمتر بهایِ تو جان است...

زلف جانان ترازوی عشق است....

جان پیشکشت سازم اگر پیش من آئی...

دوست تر دارمت از هر دو جهان
دوست تر دارم از خویشتنت

حاشا که مرا جز تو
در دیده کسی باشد ️

چه کرده ام که مرا پایمالِ غم کردی ؟

ترسم
نکِشَد
بی تو
به فردا
دل من..

چه گوهری تو،که کمتر بهایِ تو جان است...

عیسی لبی و مرده ام در برابرت ...

جان ها همه صید چشم جادوی تو اند..

با هرکه اُنس گیری از او سوخته شوی...

دل من آرزوی وصل می کند چه کنم؟

که آرزوی من این است و آرزوی تو نه

چون هم نفسی کنم تمنا ، بر آینه چشم برگمارم

خستگی سینه ی ما را خیالت مرهم است

عیسی لبی و مرده ام در برابرت....

در دلم غصه ای گِره گیر است...

به مهرت خوش نیَم، دانم که از مهرِ تو کین خیزد

حاشا که مرا جز تو
در دیده کسی باشد..