متن هیچ

از کدام شب برایت بگویم
در نبودت
هیچ شبی به خیر نگذشت.

گویند در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیست
پس بیا با رنگ صدایت
صبح که جای خود
تمام زندگیم را بخیر کن...

گویند استادم و من شاگردی بیش نیستم
دقیقا بدونِ او من هیچ نیستم
کاش بیاید و برهاندم از برهوت عشق
کاش بیاید و بگویم با او کیستم

سنگین تر از تفنگ /
عکسی است که یک سرباز حمل می کند /
عکسی بدون رنگ
عکسی بدون رخ
عکسی تمام هیچ !
«آرمان پرناک»

با زندگی کنار آمده ام
زندگی با من نه
ما زیرِ سقفِ هیچ
به مرگِ هم
چشم دوخته ایم...
«آرمان پرناک»

ما هیچ تر از هیچ پی هیچ دویدیم
جز هیچ در این هیچ دگر هیچ ندیدیم

جهان هیچ است، بی تو ؛ ای مَه زیبا
زمان را ، هیچ ؛ پندارم گل رعنا

نمی ارزد ، به هیچ ؛ پایان و آغازی
چو هیچ است، هیچ دانم؛ ای دل شیدا

بادصبا

در آغاز ه ی چ بود
و خدا
شعری سرود
به نامِ: « عشق ».

دست هایت
آیه های مهربانی بود،
و چشم هایت
رسولِ عشق،
بی تو اما،
سیاره یِ وجود
بر مدارِ هیچ
می پیچد.

ای دوست! جهان دمی ست و آن دم هیچ است

بر عمر مبند دل، که آن هم هیچ است

وابستهٔ یک دمیم و آن هم هیچ است!

هیچ ِ هیچم

زرد زردم مثل برگی در خزان روزگار
سرد سردم چون تگرگ آباد بی مرز و حصار

گرچه میچرخم به دور خویشتن بی واهمه
هیچِ هیچم چون حبابی در هجوم آبشار

هر سحر پیغام شادی میدهد خورشید و من
گیج گیجم مثل اعدامی که پای چوب دار

بسکه...

هیچ است وجود و زندگانی هم هیچ
وین خانه و فرش باستانی هم هیچ
از نسیه و نقد زندگانی، همه را
سرمایه جوانی است، جوانی هم هیچ

من هیچ تر از هیچ تر از هیچ ترینم
آن هیچ پر از هیچ که گویند همینم

او هیچ و دلم هیچ وخودم هیچ و همه هیچ
چون هیچ که در هیچ بپیچند چنینم

دیدی که کسی هیچ تر از هیچ ترین است؟
آن هیچ تر از هیچ تر از...

اینجا آدم ها چنان خوشبخت اند که دیگر عاشق نمی شوند! هیچِ هیچ اند ...
به کس دیگری نیاز ندارند، به خدا هم همین طور! صبح می نشینند جلوی خانه های غرق ِ نورشان و تا شب منتظر مرگ می مانند ...

- آگوتا کریستوف

من پوچم
میفهمی پوچ یعنی چی؟!
یعنی هیچی...
یعنی از هیچی برسی به همه چی
یعنی رفیقت میپرسه چی شده
تومیگی هیچی نیست ...
ولی توی هیچی نیست ها
خیلی چیزها هست
یعنی کلی حرف هست که باید بزنم
یعنی دیگه هیچ حرفی رو باور نکن
دلم برای هیچی ها...

هیچ نرفت و نرود
از دلِ من
صورتِ او

مثل یک ساز شکسته از صدا افتاده ام
نغمه ها دارم ولی بی ادّعا افتاده ام

ارزش دل را مسنج از ظاهر بی رونقم
مثل گنجی در دل مخروبه ها افتاده ام

ای طبیب قلب تبدارم مکن بیهوده سعی
نوشدارو را رها کن ، از شفا افتاده ام

مانده ام...

بگذار هر چه داری و بگذر که هیچ نیست

این پنج روزه عمر که مرگ از قفای اوست

دنیا همه هیچ و اهل دنیا همه هیچ
ای هیچ برای هیچ بر هیچ مپیچ

دانی که پس از مرگ چه ماند باقی
عشق است و محبت است و باقی همه هیچ

الهی!
همه تو،
ما هیچ

همه هیچ اند، اگر یار موافق باشد

من غوغای درون کسی را
کسی را که ...
در آتش عشق می سوزد
اما دم نمی زند
چیزی نمی گوید
چیزی جز کلمه هیچ ...
هیچ ...
هیچ ...
و انگار که کسی دل را
به تاراج روزهای پایانی نبرده است
هیچ گاه ...
هیچ گاه درک نخواهم کرد...

هیچ هیچست این همه هیچست و بس