شنبه , ۸ اردیبهشت ۱۴۰۳
خنده بشکنه ایمره تورا گودی... بوشویی!سالانه ساله تی بوشو را سروامختن درمبلگیای ته نیمه جه تی او خنده خنده یان بیاجمبرگردان شعر به فارسیخنده سر دادی/دیوانه ام کردی... رفتی! /سال هاست/ بر سر راه رفته ات/جستجو می کنم/بلکه/قسمت کوچکی از آن خنده خنده هایت را بیابم/...
کاس شوری ما بوابران جان شوریکاآسمان دیل جا ارسو وارسی...هنده، هتومی چومان آرناموسی بوتی دیم کوجه خنده خنده!دانم، با بیشی...ولی تو هله نوشوتی نداشته دیل پا صداآویرا گودهامی جوخوفته راشیابرگردان شعر هنگامه روزهای کوتاه سال بود/وقت تن شستن ابرها/از دل آسمان اشک می بارید.../بازهم، همین طور/رودربایستی چشم های من بود/خنده های کوچک صورت تو!/می دانم، باید بروی.../ولی تو هنوز نرفته/صدای پای دل نداشته تو/گم کرده است/مسیر مخف...
پاییز، پیاله پر می کند. باران گیسوگشاده می رقصد. من، تسلیم تماشا... چه انارِ سرخی بر لب های تو شکفته است!...
تنگامه نیشته تاتایی !توکه توکه تام تولیراوه کونه، را واکونه، را کونه...راشی، اککو ایشماره:جه نوا ایسان! تا نه، وا ایسان! شب تیجهتین تاری جاتی جاجیجا!رضا دادرس [در] تنگنا نشسته است تصویر!/قطره قطره سکوت/لبریز می شود، راه می گشاید، پیش می رود.../مسیر، دلهره می شمارد:/از نباید بمانی!/تا/نه، باید بمانی!/شب بُرنده است/از تاریکی/از تو/زخمی!/...
