پنجشنبه , ۱ آذر ۱۴۰۳
شاخانی شاهۆ زاخەکانی قەندیڵ چاوەکانی عەواڵانرۆارەکانی سێمێنە و زەرێنە بەڕوکانی زاگڕۆس هەمویان دایکی منن!داپۆشەرەم دەکەنرێ وسانەم دەکەن تێرەم دەکەن ولە ئامێزی خوەیان دەگرەن پەرژانی دڵەکەمی.◇کوه های شاهوصخره های قندیلچمشه های عوالانرودهای سیمینه و زرینەبلوط های زاگرسمادران من هستند،می پوشاننممی نوشاننممی خوراننمو در آغوش خود می گیرند دلمشغولی هایم را...زانا کوردستانی...
من دلۆپێ بارانم هورمبادمباخ و گولانم چاوه رێتم تاوی خۆری چاوەکانت له سه ر دامه بتوانی.◇من قطره ی بارانم،ابرم،بادم،باغ و گلستانم،چشم انتظار تو،که آفتاب نگاهت را بر من بتابانی...زانا کوردستانی...
کی ئەڵی ئەۆینداری خەراوە؟!من خۆ لە ناوانی زانیاری باشه یان ماڵ؟!تووم ئیختیار کردەوە!◇چه کسی گفته عاشقی بد استمن که میان علم بهتر است،یا ثروت؟!تو را برگزیده ام...زانا کوردستانی...
