متن شکفت

حرف های تو
گل کرد
لب هایم شکفت

مرضیه رشیدپور_کیمیا

دی و بهمن ز گرد راه رسید
شد زمستان و کوچه‌ها یخ بست

دانه دانه چو پنبه‌های لطیف
برف بارید و بر درخت نشست

شاخه‌های ظریف شب بو را
برف سنگین بی حساب شکست

طفل ذوقم بهانه جویی کرد
که گل زرد و ارغوانی کو

وقت اسفند و گل دوباره...

من با چشم ها و لب هایت
انس گرفتم
چیزی در من فرو کش کرد
چیزی در من شکفت
من دوباره در گهواره ی کودکی خویش به خواب رفتم
و لبخند آن زمانی ام را
باز یافتم