متن شاملو

پیمانه ها، به چهل رسید و از آن برگذشت
افسانه های سرگردانی ات
ای قلب در به در
به پایان خویش نزدیک می شود...

برشی از شعر

شاملو :

سخت است فهماندن چیزی به کسی که برای نفهمیدن آن پول می گیرد.

دنیا بسیار زیباتر میشد
اگر انسان ها به جای دین
به انسانیت معتقد بودند …
انسانیت چیزی ست ورای همه ی ادیان
انسانیت مهربانیست
و نماز و دعا و روزه ندارد..
انسانیت گاهی یک لبخند است
که به کودک غمگینی هدیه می کنید …

هیچ کجا هیچ زمان فریادِ زندگی
بی جواب نمانده است.

به صداهای دور گوش می دهم
از دور به صدای من گوش می دهند

من زنده ام

فریادِ من بی جواب نیست،
قلبِ خوبِ تو جوابِ فریادِ من است.

شاملو:

نه با سیاهی ها ناامید شو
و نه با سپیدی ها دلخوش...

ترکیب هر دوی این هاست
که زندگی را
میسازد...

تو را چه سود از باغ و درخت
که با یاس ها
به داس سخن گفته ای

در آفتابِ گرمِ یک بعدازظهرِ تابستان
در دنیای بزرگِ دردم زاده شدم.
دو چشمِ بزرگِ خورشیدی در چشم‌های من شکفت
و دو سکوتِ پُرطنین در گوشواره‌های من درخشید:

« نجاتم بده ای کلیدِ بزرگِ نقره‌ی زندانِ تاریکِ من،
مرا نجات بده!»
« مرا به پیشِ خودت ببر،
سردارِ رؤیاییِ خواب‌های...

حرف دل همه رو شاملو گفته:
«برای تو، برای چشم هایت، برای من، برای دردهایم، برای ما، برای این همه تنهایی...
ای کاش خدا کاری کند...!

چشمانِ تو شبچراغِ تاریکِ من است

خنده هایت مست میکند مرا
گرچه خود نمیدانی
آیدای زندگی من هستی

مرگم باد !
اگر لحظه ای کوتاه بیایم
از تکرار این پیش پا افتاده ترین حرف
که دوستت دارم …
دوستت دارم ؛
به نجابت باران قسم …

هر چه بیشتر می بینمت
احتیاجم به دیدنت بیشتر می شود!

مرگم باد!
اگر دمی کوتاه آیم...
از تکرار این پیش و پا افتاده ترین سخن که:
دوستت دارم...

مگذار دیگران نام تو را بدانند …
همین زلال بی کران چشمانت
برای پچ پچ هزار ساله آنان کافیست!
شاملو

و جز اینم
هنری نیست
که آشیان تُو باشم …

نگذار دیگران نام تو را بدانند

همین زلال چشمانت

برای پچ پچ هزار ساله آنان کافیست...

برای تو
برای چشمهایت
برای من
برای دردهایم
برای ما
برای اینهمه تنهایی
ای کاش خدا کاری کند...

و جز اینم
هنری نیست
که آشیان تُو باشم …

دلهای ما
که بهم نزدیک باشد،
دیگر چه فرقی می کند
که کجای این جهان باشیم
دور باش اما نزدیک ...
من از نزدیک بودنهای دور می ترسم

عشق وجود دارد...
فقط بعضی ها مثل آیدا می مانند و شاملو میسازند...
اما بعضی ها مثل ثریا میروند و شهریار را میکشند...

عشق

را

ای کاش زبانِ سخڹ بود ...

مرهم زخم های کهنه ام
کنج لبان توست..!

در فراسوی مرزهای تنت تو را دوست می دارم...️

بِسوده ترین کلام است دوست داشتن