متن فاطمه محمدلو

این روزها دنیا برای من از همیشه عجیب تره. شدم شبیه آلیس، پریدم توو دنیایی که هیچ شباهتی به دنیای معمولی و حداقل تا ده درصد قابل پیش بینی ِآدم های اطرافم،نداره.
شبیه اون دسته از فیلم های کمدی که ته خنده هات یه غمی رو حس میکنی، زندگی می...

چندسالی است درگیر این بوده ام که اگر از کسی ناراحت بودم، دلخوری داشتم یه هرچه شبیه این ها، حرف بزنم، به او بگویم. ولی نتوانستم. آنقدر حرف نمی زنم که به خودم می آیم و می بینم فرسنگ ها از او دور شده ام، انگار که نگفته ها جاده...

گاهی با خودم فکر می کنم که مگه ما آدما چقدر می تونیم از هم بی خبر بمونیم؟ چقدر می تونیم شب و روز بگذرونیم و فکرمون نره سمت کسی که یه وقتی تمام روز و شبمون بوده؟ دیدم اگه این منم، که اگه بگم هیچ وقت هیچ وقت یادم...

من فکر میکردم تو نباشی سخته همه چی، فکر میکردم اگه بری دنیا میشه تیره و تار، ستاره های آسمون میوفتن زمین و آروم آروم نورشون کم میشه و خاموش میشن..
فکر کردم اگه تو نباشی همیشه قراره زمستون باشه، بهمن آوارشه رو سرمون هرروز، فکر کردم بهار الکیه، انتظار...

از کنارم رد شدی، نشناختی منو. انگار غریبه بودم برات. بودم؟ حتما دیگه..
سربرگردوندم رفتنت رو ببینم، نه؛ که جانم می رود نه، همون روزی که رفتی جونمم گذاشتم کف دستام، دستتو گرفتم که بره توو دستاتت، تو رگات، جون ِ من تو رگای تو ..قشنگه نه؟

دستات رو سفت...