متن ناگهان

چون کبوتری
که ببیند ناگهان
دستی در جیب می رود
پریدم، ذوق کردم
برای آن خرده لبخند
«آرمان پرناک»

دست ها، پاهایم را
پاها، دست هایم را...
چشم بسته
زیرِ ساعت دیواری
به تکه هایم
به بال در آوردن
به بیرون از پنجره فکر می کنم

دست روی هر چه گذاشتم
پا روی هر چه گذاشتم
چشم روی هر چه گذاشتم
مین بود و مین بود و مین ......

ناگهان پنجره پر شد از شب

قرقاولی تنهایم!
زیبا و جسور،
اما دلشکسته،،،
مزرعه ای سبز، خانه ام بود
که پاییز راه در آن نداشت
ناگهان دروگرها
تابستان م را زمستان کردند...



لیلا طیبی (رها)

خاطراتت راکه وقتی می سپاری می روی
داغ را برسینه ام جا می گذاری می روی

روزآخر چشم گریان باهزاران دغدغه
ناگهان دستان من را می فشاری می روی

زندگی تلخ است یا شیرین چه فرقی میکند؟؟
روز وشب ها را که تنها می شماری می روی

درحیاط خانه گلها...

چندسالی است درگیر این بوده ام که اگر از کسی ناراحت بودم، دلخوری داشتم یه هرچه شبیه این ها، حرف بزنم، به او بگویم. ولی نتوانستم. آنقدر حرف نمی زنم که به خودم می آیم و می بینم فرسنگ ها از او دور شده ام، انگار که نگفته ها جاده...

حاضر بودم برایش بمیرم...
مخصوصاً آن روز که از شدت سرما از دماغش آب می چکید و نوک دماغش قرمز شده بود..
با تمام آنچه که آن زمان از عشق می دانستم عاشقش بودم...
گفته بود عاشق آب نبات چوبیِ خروس قندی ست... من هم رفتم و گشتم و در...

دوباره در دل بی تاب مان تکان افتاد
و عشق آمد و مثل خوره به جان افتاد

در این زمانه که تلخ ست کام شادی ها
تو اتفاق قشنگی که ناگهان افتاد

به چارگوشه ی دنیا خبر رسید امشب
و راز مخفی ما بر سر زبان افتاد

"ستاره ای بدرخشید...

ناگهانی آمد...
مرا عاشق و دیوانه کرد...!!
و باز ناگهانی رفت،،،!

به ناگهانی ها شک کنید..✔

قطعا یک روز در غیره منتظره ترین حالت ممکن شما را خواهند کشت...!!!

جمعه ها در قلب من یکباره طوفان می شود
بغض می آید کنارِ عنصر دلتنگی ام،
ناگهان چشمان ِ من مهمان باران می شود

دلتنگ که میشوم
با تو قدم میزنم
تو سکوت می کنی
من لبخند میرنم
تو نگاه میکنی
من لبخند میزنم
تو گریه میکنی
من غرق میشوم
وناگهان کسی بر شانه هایم می زند

♥ اندوه تو:

یک شب دیر
یک شب تیره و دور
ناگهان،
از پنجره
اندوه تو را باد آورد!
گشت،
لبم از لبخند،،،
-- خاموش!!
عطر یادت؛
ای گل،،،
-- آئینه باغ دلم را پر کرد!
قفس گلویم شد؛
از آواز قناری پُر!
بر دهانم امّا؛
زده شد،
قفل خاموشی...

باران
ناگهان ابر است
اشک ناگهان عشق
من ناگهان تو؛
و تو
از کنار این همه ناگهان،
آهسته و آرام گذشتی!

خبر به دورترین نقطة جهان برسد
نخواست او به من خسته بی گمان برسد
شکنجه بیشتر از این ؟ که پیش چشم خودت
کسی که سهم تو باشد، به دیگران برسد
چه می کنی ، اگر او را که خواستی یک عمر
به راحتی کسی از راه ناگهان برسد...
رها...

چیزی نمی شود با رفتنت...
فکر کن دست بچه ای ناگهان؛
از چادر مادرش رها شود...
گم می شوم،
همین!

ﺑﺎﯾﺪ ﯾﺎﺩ ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﯿﺪ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻫﻤﮕﺎﻥ ﺑﺎﺷﯿﺪ.
ﺷﻤﺎ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯿﺪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺁﻟﻮﯼ ﺩﻧﯿﺎ ﺑﺎﺷﯿﺪ !
ﺭﺳﯿﺪﻩ،ﺁﺑﺪﺍﺭ،ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻭ ﺧﻮﺷﻤﺰﻩ
ﺍﻣﺎ ﯾﺎﺩﺗﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ،ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺁﺩﻣﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺁﻟﻮ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.
باید ﺑﻔﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻣﺮﻏﻮﺑﺘﺮﯾﻦ ﺁﻟﻮ ﻫﺴﺘﯿﺪ،اﻣﺎ ﺩﻭﺳﺖ ﺷﻤﺎ ﺁﻟﻮ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﺩ.
ﺣﺎﻻ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯿﺪ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﻮﺯ ﺑﺸﻮﯾﺪ،ﺍﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ...

به تو فڪر می ڪنم
و تو همیشه در عجیب ترین زمان
و غریب ترین مڪان ها
در قلب منی
چه احساس زیبایے است
ڪه ناگهان
با فڪر زیباے تو
غافلگیر شوم ،،،،،️




️️️

شبنم اشکت
از گوشه گلبرگ شعرم چکید
و ناگهان
غزل

محبوبم!
دل من خسته بود
شما آمدید،ناگهان
خستگی از دلم درآمد

️️️

بزن جا غصّه هایت را چو در جا می زند بیرون
که از دستت اگر در رفت از پا می زند بیرون!

بخاری برنمی خیزد ز یاران سمرقندی
که حافظ نیمه شب مست از بخارا می زند بیرون

من از آن حُسن روزافزون که یوسف داشت دانستم
چرا هر شب...

کسی بین ما جز غمی ناگهان نیست

عاقبت هجوم ناگهان عشق ،
فتح می‌کند پایتخت درد را …

چشم انتظار حادثه‌ای ناگهان مباش
با مرگ زندگی کن و با زندگی بمیر

ناگهان رسیدی
و خوشبختی
پروانه ای بود که
پر زد
و روی شانه ام نشست...