متن فراموش شده ام

انگار کتابی قدیمی هستم در
دورترین نقطه جهان
لابه لای قفسه های چوبی
نه کسی میخواند
نه کسی میداند...

فراموش شده ام
مثل طنین صداهایی که لابه لای خطوط خانه به گل نشسته است
ودیوارهایی که روزی انعکاس شادیها ومهر ورزیها بود
اکنون خانه عنکبوتهاست
فراموش شده ام
مانند غباری صد ساله
که بر پنجره ها نشسته
و هیچ نسیمی برای دلجویی از پنجره ها نوزید
فراموش شده ام...