متن عنکبوت

تار بود
عینک می زنم
تار است
قرون من،
در تار عنکبوت ها...
حتی نمی توان
ادامه ی این شعر را...
«آرمان پرناک»

خورشید را تار می دید
عنکبوت
گمان کرد پیامبر است
☘︎ ☘︎ آرمان پرناک

بی مگس هرگز نماند عنکبوت
رزق را روزی رسان پر می دهد

فراموش شده ام
مثل طنین صداهایی که لابه لای خطوط خانه به گل نشسته است
ودیوارهایی که روزی انعکاس شادیها ومهر ورزیها بود
اکنون خانه عنکبوتهاست
فراموش شده ام
مانند غباری صد ساله
که بر پنجره ها نشسته
و هیچ نسیمی برای دلجویی از پنجره ها نوزید
فراموش شده ام...

تار توهم می تند
عنکبوت خیالم
خدا کند
پروانه شکار کنم.