در این تاریکی مطلق به دنبال طلوع می گردم با چراغی خاموش. آریا ابراهیمی
آدم هایِ بی تفاوت ، همیشه ، بی تفاوت نبوده اند ! روزی ، جایی ، برایِ کسی ، تمامِ احساسشان را گذاشته اند و ندیده ، حرف هایشان را زده اند و نشنیده ، آنقدر که به مرزِ بی حسیِ مطلق رسیده اند جایی که حتی خودشان را یادشان...
تو خوبِ مطلقی! من خوب‌ها را با تو می‌سنجم ...
تعریفِ هر کسی از خوشبختی متفاوته... اما به نظرم خوشبختی یعنی داشتنِ آرامش و حالِ خوبِ مطلق!؛ کنارِ همونایی که بلدن بی وقفه خوب باشن و اونو به ما هم یاد میدن... اینکه کجا و کنارِ چه کسی این حسو دارید، نمی‌دونم... اما به هیچ وجه از دستش ندید! نه...
