متن مرز

**خاکستر**

زبانم سوخته است،
نه سیب را می‌شناسم،
نه باران را.

دلم سوخته است،
نه دستی مرا می‌گیرد،
نه صدایی مرا می‌خواند.

در راهی که از دود پوشیده شد،
پا گذاشتم،
بی‌آنکه بدانم
به کدام سمت می‌روم.

و در پسِ بادهای سرد،
چیزی فرو ریخت،
شاید من بودم،
شاید باوری...

**سوختن**

زبانم سوخت،
و طعم جهان را گم کردم.
دیگر نه سیب،
نه بوسه،
نه باران...
هیچ‌چیز مثل قبل نبود.

دلم سوخت،
و هیچ‌کس نفهمید.
نه دستی آمد،
نه آوازی،
نه حتی سایه‌ای بر دیوار.

حالا من مانده‌ام،
با زبانی که نمی‌چشد،
و دلی که دیگر
هیچ‌چیز را باور ندارد...

**دردی که ماند**

نگاهت نمی‌کنم،
سخنی نمی‌گویم،
به رویت نمی‌آورم.

اما در من،
چیزی نفس می‌کشد،
چیزی که نامی ندارد،
اما هر شب،
در گوشه‌ای از قلبم
چنگ می‌زند.

حق من نبود،
اما سهمم شد.
چیزی شبیه زخم،
شبیه سایه‌ای که
از دیوارها جدا نمی‌شود.

و من،
با دست‌هایی تهی،...

**زخمِ بی‌نام**

دیگر نمی‌پرسم،
نمی‌خواهم بدانم
که این درد از کدام سایه افتاد
بر تنِ خسته‌ام.

دیگر نمی‌گویم،
چرا که واژه‌ها
در گلوی شب گیر می‌کنند
و هیچ سحری
برایشان راهی نمی‌گشاید.

تنها در گوشه‌ای می‌نشینم،
در دلِ خاموش‌ترین ساعت،
جایی که زخم‌ها،
آهسته
در رگ‌های شب شنا می‌کنند.

حقم...

تو را دوست می‌دارم

تو را دوست می‌دارم
بی‌آنکه بدانم چرا
بی‌آنکه بدانم چگونه
چنان‌که برگ،
باران را دوست می‌دارد
و دریا،
صدای باد را.

تو را دوست می‌دارم
در سکوتی که میان ما جاری‌ست،
در کلماتی که هرگز گفته نشد،
در نگاهی که از مرز شب‌ها عبور کرد
و...

میان قبر برادرم با برادر دیگرم مرزی ست،
مابین آغوش خواهرم با نامزدش مرزی ست،
لابه لای کلمات هر کتابم با کتاب دیگرم، مرزی ست،
مرز مرز مرز مرز...
در خاک سرزمین خودم هم آواره ام...








شعر: فرهاد پیربال
برگردان: زانا کوردستانی

آب روان در جویبار را هم
دو پاره کرده است...
مرز!




شعر: ناصح ادیب
ترجمه ی اشعار: زانا کوردستانی

هر کجا مرز کشیدند، شما پُل بزنید

شب که شد
مرز ها را جا بجا میکنم
خطی دور خودمان میکشم
میشویم کشوری مستقل
و به تمام جهان
اعلان جنگ می دهیم

من حتی اگر بدون گذرنامه هم باشم
باز می توانم از مرز دوست داشتن تو
عبور کنم.

مرز ها را بسته ام احساس امنیت کنی

با خیال راحت از آغوش من لذت ببر

آدم هایی را که زیاد دوستت دارند ،
بیشتر دوست داشته باش
و آنهایی را که زود ترکت میکنند ،
زودتر فراموش کن
زندگی همین است..
تعادل میان عشق و نفرت
تعادل میان بودن ها و نبودن ها
تعادل میان آمدن ها و رفتن ها
زندگی مرزی ست که میگذاری...

می ترسُم از این کشور خوسیده ی خوشبخت
بیدار بشُم این طرف مرز نباشی
تو خوُ زمین باشُم و بارونی و گندم
بیدار شُم اما تو کشاورز نباشی

می ترسُم از اینجا بری و خونه بُرُمبه
له شُم تو به معماری آوار بخندی
آواره بشُم مملکتُم دست تو باشه
هیهات...

مرز بین جهنم و بهشت فقط تفاوت بین دو شیوۀ نگرش به موضوعات است.

پرسه می زند
در مرز آسمان
قاصدک تمبر ندارد!
که به مقصد برسد.

کسی انتظارم را نمی‌کشد/
منم و/زخم کلمات/و صندلی که/پشت پنجره گذاشته شده/برای تماشای قطاری/که ان سوی مرز/ می‌رود و سوت می‌زند.

بخوان به معراج آغوشت مرا،
که سرزمین این کولی،
از مرز نفس های تو آغاز می شود…

هر دختری مرزهایی دارد
برای دست هایش
برای موج موهایش
برای قلبش
و اگر مرزهایش را برای کسی بشکند
و اگر از مرزهایش عبور کنی
باید مرد باشی

هیچ مرزی برای رویا هایت وجود ندارد
پس رویایی ترین سال را برایت آرزو می کنم.سال نو میلادی۲۰۲۰ مبارک

آدم هایِ بی تفاوت ،‌ همیشه ، بی تفاوت نبوده اند !
روزی ، جایی ، برایِ کسی ، تمامِ احساسشان را گذاشته اند و ندیده ،
حرف هایشان را زده اند و نشنیده ،
آنقدر که به مرزِ بی حسیِ مطلق رسیده اند
جایی که حتی خودشان را یادشان...

مهربانیت را مرزی نیست
یقین دارم
فرشته ای قبل از آفرینش
قلبت را بوسیده...

زیبای بی چون و چرا
هرگز نفهمیدی
تنها دلیل خوب این
دنیای بد بودی
اما تو تقصیری نداری
کاش امکان داشت
اینقدر زیبا نبودن رابلد بودی
آوازه ات تا شهر های ساحلی رفته
دریا حسابت را از آدم ها جدا کرده
پیش از تو زیبایی همیشه حد و مرزی داشت...

دریایی دیدم
که از خودش بیزار بود
قایقی که دلش به گل نشستن می خواست
و مردی که
مرز رویا با کابوسش یکی شده بود

آن سوی مرز خیال
ابرکی
می بارد