جمعه , ۷ اردیبهشت ۱۴۰۳
چه شود گر ز ملاقات دوایی سازیخسته ای را که دل و دیده به دست تو سپرد...
وقتی به ملاقات خودت نایل شوی تازه توان درک احساسات خود را پیدا می کنی از آن لحظه به بعد همه چیز عوض می شود نسبت به کسی که عاشقش بودی ،بی تفاوت میشوی نه اینکه بد شده باشی ،تازه فهمیده ای \حقیقت احساس تو عشق نبوده “و کوتاه آنکه اولین تاثیر ملاقات با خویشتن در احساس و ارتباط تو با دیگران جلوه پیدا می کند عجب ملاقاتی خواهد بود ملاقات تو با خویشتنتسولماز رضایی...
بیایید همیشه یکدیگر را با لبخند ملاقات کنیم، چرا که لبخند آغازگر عشق است....
فرق خنده با گریه این است کهخنده روی تو رامی گشاید و گریه دلت را...بهترین جفت در جهان خنده و گریه است!آنها هیچگاه همدیگر را همزمان ملاقات نمی کنند...ولی اگر آن دو یکدیگر را ملاقات کردند آن لحظهبهترین لحظه زندگی شماست!...
ای که تخمین ملاقات ، قیامت زده ای!گر نشد فرصت دیدار، فراهم، چه کنم ؟...
به دنبال خوشبختی بودم که تو را ملاقات کردمتو به من آن خوشبختی را دادینمیتوانم زندگی بدون تو را تصور کنمزود برگرد همسر عزیزم...
زمان تصمیم می‌گیرد چه کسی را در زندگی‌ات ملاقات خواهی کرد ، قلبت تصمیم می‌گیرد چه کسی را در زندگی‌ات می‌خواهی ، و رفتارت تصمیم می‌گیرد چه کسی در زندگی‌ات می‌ماند !...
