یکشنبه , ۹ اردیبهشت ۱۴۰۳
باران و بغض و اشک و ابرم یک منِ بی تو وقتی که تنهایم به زیر چترِ تنهایی...
ژیان دەتوانێ جوان بێجوان وەکوو پێکەنینی منداڵێکوەکوو خوشەویستیوەکوو دەنگی هاتنەوەێ بەهاروەکوو گوڵاڵێک سووروەکوو تۆوەکوو منوەکوو باران...ترجمه:زندگی می تواند زیبا باشدزیبا، همانند خنده ی یک کودکهمانند دوست داشتنهمانند صدای آمدن بهارهمانند یک گل سرخهمانند توهمانند منهمانند باران......
به دلم وعده ی دیدار تو دادم اماسهم قلبم ز تو آن قاب لب طاقچه بود...
