لب های تو با شعر عجین است؛ عجیب است ما پسته ندیدیم شکر داشته باشد
سکوتت مشت می کوبد به دهانم گویی که پسته ای وُ لب بسته ای...
سیب و انار و پسته، شیرین و ترش و شور طعم اصیل یک شب یلدای مشرقی ست حالا که دوستان همه جمعند دف بیار چشم انتظار صد دل شیدای مشرقی ست
خنده رسوا می نماید پسته ی بی مغز را
