چون موریانه، بیشۀ ما را ز ریشه خورد کاری که کرد تفرقه با ما، تبر نکرد
در من عجیب ریشه دوانده ست مهر او زورم به این درخت ِتناور نمی رسد
تو میخندی، و دوست داشتنت؛ ریشه میدواند در من ️️️
تو همون فکری هستی که تو هر لحظه ای از سکوت من، ریشه کرده... ️️️
می کَنم ریشه ی عشقت ز وجودم این بار عشق خندید و بگفت لاف محالی زده ای .
واسه کسی خاک گلدون باش، که اگه به آسمون رسید، بدونه ریشه اش کجاست...
تو شبیه هیچکی نیستی عاشقی و بی حواسی ریشه کردی تو وجودم تو یه بیماری خاصی
گیرم درخت رنگ خزان گیرد تا ریشه هست ساقه نمی میرد