الهام محمودی شعر

در رو ڪه باز ڪنی
شومینه ای سرد و خاموش
دورش فانوس زنگ زده، شمع های بی عطر
ڪه سوختن ولی نساختن
دو تا مبل پارچه ای
ڪه بخوای روش بشینی
صدای غژغژ ازش بلند میشه
قاشق و چنگال، ڪاسه و بشقاب، لیوان و پارچ...
یه سری خرت و پرت...

تجسم صحراها
تبسم نهال ها
با تو زیبا
و پر معنا