متن گذشته

به حالِ سنگی می‌مانم
میانِ رودی خشکیده
تو رفته‌ای
اما خاطراتت
همچنان در جریان...

بعد از چهار سال هنوز باید حواسم را جمع کنم
گاهى که حواسم پرتِ سکوتِ خانه میشود
یا نگاهم، به عکسى مى افتد و فکرم پى خاطره میرود،
دستهایم به عادتِ بیست و چند ساله
دو فنجان قهوه درست میکنند!
خالى کردن فنجان دوم توى ظرف شویى عذاب آور است.

پلکی بزن فانوسِ دریایی !
آتش بکش کابوسِ قایق را
وقتی برای صیدِ ماهی نیست
گرداب! برگردان دقایق را...

انساט ؋ـراموش نمیکنـہ عبرت مے گیره..

چه قطارهایی که آمدند و رفتند
تا توانستم فراموش کنم خاطراتی را
که در آن توقف چند ساله در
ایستگاه تو داشتم...

بهترین آدم دنیا هم باشی
وقتی نباشی فراموش میشی !

چراغ داده بودم!
بوق می‌زنم!
کنار نخواهد رفت
آینده‌ای
که پشتِ ماضیِ بعید حرکت می‌کند

به قلقلک های عزرائیل در کودکستان
به دوپایی که در یک کفش
قد می کشند
یا به آینه ای که با چاقو
بر صورتش خواهد کشید
ادامه ی لبخندِ جوکر را؟
به کدام دیروز؟
به کدام امروز؟
به کدام فردا؟
به کدام بخندم؟!!!
«آرمان پرناک»

از گذشته ی دیروز
تا گذشته ی فردا
برای مُردن
به قدری نشانه هست
که گمان می کنم
به آرزویم
یعنی حق انتخاب،
رسیده ام
«آرمان پرناک»

☘︎ ☘︎ ☘︎ ☘︎ ☘︎
قلبِ تو،
اتاقِ فکرِ من است
دلگیر نباش
نقشه ای
برای رنجِ گذشته می کشم
«آرمان پرناک»
☘︎ ☘︎ ☘︎ ☘︎ ☘︎

فرفره ام را، عصایم را، فرفره ام را /
درونِ درختِ زمان /
چال کرده اند /
شاید تبر /
قایقم را پیدا کند !
«آرمان پرناک»

می داند بی فایده است /
اما می گردد /
می گردد در جیبِ گذشته ها /
دستِ تاریکم /
تا شاید ببیند
دستِ خوشحالِ آن کودک /
در روزِ برف بازی را...
«آرمان پرناک»

توپ تر از همیشه
برگشته ام
محکم تر سیلی بزن آقای گذشته!
من اشتباهی نکرده ام!
خوشحالم که شکستم
شیشه ی باورت را...
«آرمان پرناک»

قلبِ تو،
اتاقِ فکرِ من است
دلگیر نباش
نقشه ای
برای رنجِ گذشته می کشم
«آرمان پرناک»

به آینه که نگاه می کنی
پیشانی ات
24 خط خورده است
می بینی هنوز
برج های زهرمار را بغل میکنی
و عقربه ها
بی بند
پشتِ سرت تاس می ریزنند
سخت است
در چشمِ گذشته ایستادن
خیلی سخت
خاطره بان بودن
کار هر کسی نیست

«آرمان پرناک»

تراپیستم گفت:
ینفر پشت در اتاق گیر افتاده و کمک میخواد
و تو تنها نفری هستی که میتونی نجاتش بدی و تو هیچ چیزی نداری که بتونی باهاش در و بشکنی و باز کنی، چیکار میکنی؟
گفتم: من در و میشکنم
گفت: نمیشکنه
گفتم: کمک میخوام از کسی
گفت: کسی...

از ما گذشت وُ خیر از این دنیا ندیدیم
دنیا چه خواهد کرد با تو من نمیدانم

اعظم کلیابی
بانوی کاشانی

به یاد می آوری؟
نامه نگاری های کودکانمان را می گویم، راز های پنهانیِ کوچکی که با هزار قسم و ادعا برای هم بازگو می کردیم را چی؟
دوز و کلک هایی که برای کنار هم بودن به خورد خانواده هایمان می دادیم و توطئه هایی که تنها خودمان از...

اما این اصلا عادلانه نیست
یک نفر آدمم و
باچندروح غمگین ...!
دکتر گفت: «نباید این­قدر به گذشته فکر کنی». نباید… نباید… ولی من به گذشته فکر نمیکردم این گذشته بودکه من را رهانمیکرد
این خاطرات مثل مین های خنثی­ نشده ای هستند که در میدان وسیعی دفن شده اند؛...

این گذشته
این فعل( بود )
چقدر تلخ است

نیاز نیست ؛ که پیر شویی تا بدانی که زندگی ارزش غصه خوردن را ندارد همین که به گذشتة نگاه کنی
این مسئله رامی فهمی.!

خ.نواندیش

بیا گذشته را به یاد بیاوریم ؛خانه ی شما را ؛مدرسه را؛ ساعت های خوشی و ناخوشی را ؛باشگاه خوره های سینما را ؛کافه ها را ؛
اولین سیگارهای ناجا را که دود کردیم و خیلی چیزهای دیگر را که فکر نمی کنم هیچوقت حتی چیزی شبیه شان دوباره نصیب...

گذشته ها گذشته، همین الانو عشقه
نباش به فکر فردا، که دست سرنوشته
قصه ی زندگی رو، خود خدا نوشته
کوتاهه عمر آدم ،میگذره رفته رفته
فقط دو روزه دنیا، یک روزشم گذشته
دقیقه های رفته ،هیچ موقع برنگشته
بخند همیشه خوش باش ،بی عذر و بی بهونه
بذار تموم...

به گذشته بر می گردم
به سراغ خاطراتم
تازه می شود دوباره ،از تو داغ خاطراتم
به تو می رسم همیشه
در نهایت رسیدن
هر کجا باشی و باشم
به تو بر می گردم حتما
این تویی همیشه ی من
توی آیینه ی تقدیر
با همه شکستم از تو ،نیستم...