متن الهام محمودی

جایزه تلخ ترین دروغ تاریخ هم میرسه به:
مرسی خوبم):

زندگی مثل بازی شطرنج میمونه ،تاوقتی که بلد نیستی همه دوسدارن بهت یادش بدن،اما همین که یادمیگیری همه دوست دارن شکستت بدن

شنبه ها
شروع پرشرری ست
میان من و دل و نبرد
و جهد و جهاد
برای رسیدن به تو

قافیه اول تا آخر
چشم های تو

بودن تو یعنی
خالی بودن از قلب های توخالی و عشق های پوشالی
هر وقت حالم رو می پرسی: در چه حالی؟ عزیزم آیا رو به راهی؟
فوری می نویسم: فدات عزیزم، عالی عالی عالی
از وقتی با من دوست شدی
شدی یه آدم سر به راه
با من ڪه...

می غلتد
بهار
در تنم
تو که باشی!

چی از این بهتر !
که تو
بهترین مخدر منی

تجسم صحراها
تبسم نهال ها
با تو زیبا
و پر معنا

یک کلبه
یک قهوه
یک قلب
روی پیرهنم
می گیرند سراغت را

ترسم روزی که

آیی...

نشناسی ام...

غم فراق تو ، دلبرکم

مرا...

ناکامی های متعدد
رو که پشت سر بذاری
می رسی
به موفقیت.


ولی نه، باید این جمله رو ویرایش کنم،
توانایی برخورد سازنده تو
توانایی برخورد مثبت تو
با ناکامی ها،
تضمین می کنه موفقیت تورو

میخوای چه کسی بشی!
چه کاری رو انجام بدی! و به کجا برسی!
دوست من
باید تصویر ساز باشی
باید رویا در سر داشته باشی،
چند سال آینده رو در نظر بگیر
و تصور کن که به همه خواسته هات،
به همه آرزوهات رسیدی
تصور کن زندگی آینده ت چه...

سفر کردم...
دویدم...
گذر کردم...
یک صبح
که
چشم هایم را گشودم
یافتم خود را
در
شهر
عشق

پنجشنبه همین است...!

مطالعه شود

حکایت دلتنگی

که بایگانی شده بود پیش تر

نشوم
به
سیاهی
چون رخ
بنمایی

بگذار...
بگشایم...
روزه ام را
با
عطر گیسوی تو

اولا
صبحت
بخیر به نیڪی و پر مهر
دوما
امیدوارم هر صبح
ڪه به خورشید نگاه می ڪنی
پر بشی از امید از انگیزه
حال دلت رو ڪوڪ ڪنی
به غم پشت پا بزنی
بگی بخندی خوش باشی
با بارون هم آواز بشی
به صدای پرنده ها گوش بدی

آخرش قشنگه، عزیز من!
رویایی با دیوارها و حصار ها و سنگ های بزرگ و کوچک
کم نیاوردن و ادامه دادن...
باور به عشق
باور به این دو کلمه: آخرش قشنگه...


یه روز
به غم و فراق امروز
خواهیم خندید
فقط باید شکیبا باشیم و محکم
چون ایوب
چون کوه...