بیهوده انتظار خبر می کشیم ما
سوخته لاله زارِ من رفته گل از کنارِ من بی تو نه رنگم و نه بو ای قَدَمَت بهارِ من
بی سخن باید شنیدن چون نگین نام مرا زخم دل چندین زبان داده ست پیغام مرا
نگاه وحشی لیلی چه افسون کرد صحرا را که نقش پای آهو چشم مجنون کرد صحرا را دل از داغ محبت گر به این دیوانگی بالد همان یک لاله خواهد طشت پرخون کرد صحرا را...
نفس آشفته می دارد چو گل جمعیت ما را پریشان می نویسد کلک موج احوال دریا را در این وادی که می بایدگذشت از هر چه پیش آید خوش آن رهرو که در دامان دی پیچید فردا را...
رنج دنیا،فکر عقبا، داغ حرمان ، درد دل یک نفس هستی به دوشم عالمی را بار کرد
خون به دل ، خاک به سر، آه به لب ، اشک به چشم بی جمال تو چه ها بر من مسکین آمد
گهی بر سر گهی در دل گهی در دیده جا دارد غبار راه جولان تو با من کارها دارد
گر من به خیال تو نباشم به چه کارم...؟ ️️️
. ز جلوه ی تو چه گوید زبان حیرت من؟ ️️️
هرقدر بر خویشتن تنگی ازین منزل برآ...
فراموشی نصیبم کن مگر یادت کنم گاهی..
به تدبیراز غم کونین ممکن نیست وارستن
طمع افزونتر از دزدست اینجا پاسبانها را
خرامش در دل هر ذره صد طوفان جنون دارد
تویی که غیر دلم... هیچ جا مقام تو نیست.️
مژگان بهم آوردمnbsp; و رفتم به خیالت ...
مکیدن از لبِ هر عضو بوسی زَد دهانم را...
کمم در چشمِ خلق ، امّا برای خویش بسیارم
با همه زشتی اگر در پیشِ خود خوبم بس است!
جای ما در هر مکان خالیست گویا رفته ایم...
با ما چه می کند دلِ از ما جدای ما ...
گران جان تر زِ چندین کوهم و دِلْ می کشد بارم..
پُر بی کسم امروز،کسی را خبرم نیست..
