متن حیرت

حیرت هرکس درین عالم به قدر بینش است
هرکه بیناتر درین هنگامه، حیران بیشتر

اغلب جهان را
خیاطی می بینم
با سوزنی در دست
از این همه خلق
بسیارند در حلقم
تنها تویی که بیرون می آیی
و خیاط
که می دوزد و می دوزد و می دوزد
به حیرت می نگرد
به لبانِ دوخته ام


سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

ریچارد براتیگان:

آخرین حیرت زمانی است که پی می بری
دیگر چیزی تو را به حیرت وا نمی دارد ...

آدم رفته را
حتی یکبار هم نباید دوباره دید
دیدنش عشقی تازه نمیکند هیچ
حیرت میکنی آیا این تو بودی که
دوستش داشتی...

گز می کنم خیابان های چشم بسته از بر را
میان مردمی که حدوداً می خرند و حدوداً می فروشند
در بازار بورس چشم ها و پیشانی ها
و بخار پیشانیم حیرت هیچ کس را بر نمی انگیزد...

کدام خورشید به چشمان تو بود که مولانا شدم؟
و سعدی در کدامین چینِ لبت؟
و تنت
عطر نسترن های کدام دشت سپید؟
و نوای تو
نوای کدام ساحل دور؟
و پری روی وجودت
نقرهْ مهتابِ کدام دشت شب است؟
که زمان
به حیرت دیدار تو قد می کشد و...

.

ز جلوه ی تو چه گوید زبان حیرت من؟

️️️

قطع قلم، به قیمت نان می کنی رفیق؟
این خط و این نشان که زیان می کنی رفیق!
گیرم درین میانه به جایی رسیده ای،
گیرم که زود دکّه، دکان می کنی رفیق!
روزی که زین بگردد و بر پشتت اوفتد،
حیرت ز کار و بار جهان می کنی رفیق...

گفت دیده است مرا ، این که کجا یادش نیست
همه چیزم شده و هیچ مرا یادش نیست

این ستاره به همه راه نشان می داده ست
حال که نوبت رسیده ست به ما یادش نیست
قصه ام را همه خواندند ، چگونه است که او
خاطراتِ من انگشت نما...