متن تورگوت اویار

برای هر انسان، کسی باید باشد
که با دوست داشتن زیباترش کند.
مثل آن پنجره ی چوبی
که از شمعدانی ها
جان تازه ای می گیرد.

شاید هم خاک
از این که عزیزانمان را
با خود یکی کرده
این چنین بویِ خوبی می دهد

-تورگوت اویار

همه چیز شکلی از فراموشی بود،
حتی همین دیدارهای گاه به گاه و دیوانه وارمان !

تورگوت اویار:

همه چیز شکلی از فراموشی بود،
حتی همین دیدارهای گاه به گاه و دیوانه وارمان !

چیزی به من بگو
که فراتر از حرف باشد
و جانم را لمس کند !
چیزی بگو ، مثلا بگو کنارت هستم ..

شب همه ی ما یکی بود
اما تاریکی هایمان فرق داشت.

و یک زن

در ظریف ترین نقطه ی شب

هنوز هم دوست داشته شدن را

انتظار می کشد ...