عزیزم ندانستی من کیستم؟ مسافری خانه به دوش که از راهی دور! با قدم های لرزانم آهسته آهسته، به سوی تو می آیم. شعر: ریباز سالار برگردان: زانا کوردستانی
حلزون به همان روشی که من دوست دارم زندگی میکند: او همیشه خانه اش را با خود حمل میکند.
بدجور هوس کرده دلم ناز برقصی! در خلوت بی پنجره ام باز برقصی من مولویِ چشم غزلپوشِ تو باشم تو در غزلم با دف و آواز برقصی هرچند که ناکوک تر از سوز دلم نیست! اما کمی ای کاش به این ساز برقصی وقتی که دلم لک زده در ترس...
ما خانه به دوشان غم سیلاب نداریم
