بیا امروز فکرمان را بهتر کنیم مثلا از این پس واژه «خشک»را اینگونه تعبیر کن: قدم های عاشقانه ای در باغ صدای برگ های زرد خشک شده را در آورد که دوباره پدر بزرگ در خلوتش لبخند بزند علیرضا نجاری( آرمان)
من اینجا ریشه در خاکم. من اینجا عاشقِ این خاکِ اگر آلوده یا پاکم. من اینجا تا نفس باقی ست می مانم. من از اینجا چه می خواهم، نمی دانم! امیدِ روشنایی گر چه در این تیره گی ها نیست، من اینجا باز در این دشتِ خشکِ تشنه می رانم....
خانه ای که درآن مادرنفس بکشد هیچ گلدانی خشک نمی شود.
ای دلبر عیسی نفس ترسایی خواهم به برم شبی تو بی ترس آیی گه خشک کنی به آستین چشم ترم گه بر لب خشک من لبِ تر سایی
بی حضور تو رنگ های زندگی محو می شوند، بسان آبی که از اسفنجی فشرده شده بر زمین می ریزد و من هنوز وجود دارم. خشک و خاک آلود.
