متن پاک

اندوهِ سفت و سختی،
چپِ سینه چسبیده
که با هیچ چیز
که با هیچ کس
پاک نمی شود
حتی شما رودِ عزیز!
«آرمان پرناک»

- ماه گرفتگی روی بدن نشونه چیه؟

+ یعنی جای تاوانیه که برای پاک شدن روح میدی

- به گمانم او خود یک فرشته بود یا مرا این گونه می دید.

تبسم بر لبان مادر بزرگ نشست....
مادر بزرگ دختر خوبی بود. .
هنوز همان اتاق کوچک..
چای قند پهلو ....
برایم تکرار نشدنیست...
صدای زیبای گنجشک آمد...
نگاهم رویای باز کردن پنجره...
نگاه به عقب،!
لحظه ،لحظه سکوت
از تنم بالا میرود...
وبغض ،بغض درونم ذوب میشود...
مادربزرگ،اتاق،چای
اندوه خاطره...

فکر کردن به تو توی این دنیا...
برام حکم داشتنِ یه لیوان آب زلال،
توی شهریِ که به داشتنِ آبِ لجن مشهوره!

جاویدی چنل من در روبیکا : @Faryad Ghalb

پاکترین آیینه ها
سبزترین رنگ صفا
روشنترینِ چشمه ها
در این جهان،
دلهای پاک کودکان

خسته از هر آن چه ناپاک است بر روی زمین
چشم را مهمان کنم بر دیدن دلهای پاک

محمد علی کشاورز (خطاب به مادر) :
این دنیا اینقد کثیفه که ،
با اشک‌‌های تو هم پاک نمیشه ...

باید باران ببارد
تا همه پاک شویم
شهر آلودست
وگرنه مگر می شود مادرم دعا کند
و تو هنوز هم برنگشته باشی؟

طبیعت
را اگر به هر دلیلی آلوده ایم،
از امروز در می یابیم.
خلیج فارس، دریای خزر ، زاینده رود ، دریاچه ارومیه و ..... را پاک و ‌آبی می خواهیم .
زنده باد ایران ‌ایرانی پاک اندیش

میان موج خبرهای تلخ وحشتناک
که میزند به روان های پاک تیغ هلاک !
به خویش میگویم
خوشا به حال کسی
که در هیاهوی این روزگار کور و کر است

من اینجا ریشه در خاکم.
من اینجا عاشقِ این خاکِ اگر آلوده یا پاکم.
من اینجا تا نفس باقی ست می مانم.
من از اینجا چه می خواهم، نمی دانم!
امیدِ روشنایی گر چه در این تیره گی ها نیست،
من اینجا باز در این دشتِ خشکِ تشنه می رانم....

رفت تا دامنش از گَرد زمین پاک بماند
آسمانی‌تر از آن بود که در خاک بماند !

با شفاف ترین قلب
و پاک ترین احساس
می پرستمت

پاک‌ نمی‌ شود‌
خونی‌ که پاک‌ است.
دست‌ ات‌ را‌
به‌ گردن‌ دستمال‌ نینداز‌ ‌

غبارِ عادت پیوسته در مسیر تماشاست
همیشه با نفس تازه راه باید رفت
و فوت باید کرد
که پاک پاک شود صورت طلایی مرگ..

هفده سالم بود، عاشقش بودم
حتی سعی کردم براش بمیرم، دو سال بعد
حتی اسمشم یادم نمیومد.
زمان همه چیزو پاک می کنه

پاک نمیشود
خونی که پاک است
دست ات را
به گردن دستمال
نیانداز

خسته نمیشوم ز تو / خسته شدی اگر ز من
خاطر تو گمان مبر / پاک شود ز یاد من

حالم گرفته است
از این دنیایی که آدمهایش همچون هوایش
ناپایدارند
گاه آنقدر پاک که باورت نمیشود
گاه آنقدر بی معرفت که نفست می گیرد

ای کاش، آدمی وطنش را
مثل بنفشه‌ها
(در جعبه‌های خاک)
یک روز می‌توانست
هم‌راه خویشتن ببرد هر کجا که خواست
در روشنای باران
در آفتاب پاک”

هر قلبی که پاک باشه بیشتر اعتماد میکنه
بیشتر می بخشه
بیشتر آسیب می بینه...!

بنویس / بنویس و هراس مدار از آنکه غلط می افتد. بنویس و پاک کن همچون خدا که هزاران سال است می نویسد و پاک می کند و ما هنوز زنده ایم در انتظار پاک شدن بر خود می لرزیم

اثر انگشت ما از قلب هایی که لمسشان کردیم هیچ وقت پاک نمی شود.