هر چند یکبار کودک درون خود را رها کنیم بفرستیم به پیاده روی در جنگلی که خانه ای روی درخت ساخته اند مثل خانواده دکتر ارنست بچه بودم چقدر دوست داشتم منم خانه ای روی درخت داشته باشم بروم داخلش کتاب بخوانم و از زاویه های مختلف گوشه و کنار...
دخترانه بودنت را دوست دارم اینکه می توانم موهای بلندت را تار به تار با لذت ببافم و میان هر گره اش هزاران بار دل ببازم اینکه می توانم از لاک ناخن هایت برای رنگ گل ها استفاده کنم و از ظرافت اندامت بردارم تا بال برای پروانه ها بسازم...
در نیمه شبِ سپیدِ تابستانی ماه از پنجره ی اتاق می تابید در موسیقیِ سکوت گم بودم باد بر گیسوی بید شانه می زد انبوهِ برگ ها چون رویای نیمه شب به طنین درمی آمدند جغدی بر درختِ توت می خواند و سیرسیرک از زیرِ بوته ی نعنا صدا می...
تو پیاده روبه هر درخت توت یه لقد بزنی به جای توت یه سه چهار نفر از روشاخه ها میفتن پایین
ی شاخه از درخت توت همسایه تو حیاط خونمونه.اقای همسایه اومد گفت توتهای اون شاخه سهم شماست. بابام اینقد اون شاخه رو کشید که الان همه ش تو خونه ی ماست و فقط ریشه ش تو خونه همسایه اس
