متن درویش

.........................درویش.....................
درویشم و مفتخرم ز نفس خویشم........
............زین حال خوشم همیشه مستم
که گر،بود زندگی ام، سلطانی...............
.....................بود در نفسم خوی اهریمنی

از من نشده، هیچ دلی ریش تر از عشق
دنیای کسی، این همه تشویش تر از عشق

من بیش تر از هر که رفیقش شدم، اما
کس تیر نزد، بر دل من، بیش تر از عشق

با خون دلم، گر چه بپرورده ام او را
نوشی نچشیدم، بخدا نیش تر...

مگو جاهی از سلطنت بیش نیست

که ایمن تر از ملک درویش نیست

سبکبار مردم سبک تر روند

حق این است و صاحبدلان بشنوند

تهیدست تشویش نانی خورد

جهانبان به قدر جهانی خورد

گدا را چو حاصل شود نان شام

چنان خوش بخسبد که سلطان شام

غم و شادمانی به...